شهید سید مجتبی علمدار با دلی سوخته، در هجر یاران شهیدش با آنها
مناجات می‌کند:چقدر سخت است حال عاشقی که نمی‌داند محبوبش نیز
هوای اوراداردیانه.ای شهیدان، از همان لحظه‌ای که تقدیر ما را از شما جدا
کرد یادشما،خاطره‌هایدنیای پاک شما امید حیاتمان گشته .ما به عشق
شما زنده‌ایم و به امید وصل کوی شما زنده‌ایم .اما شما، شما علی الظاهر
دلیلی ندیدید که اوقات پر اجرتان را صرف ما کنید.چه بگوییم؟راستی چگونه
حرف دلمان را فریاد کنیم که بدانید بر ما چه می‌گذرد ؟مگر خودتان نمی‌گفتید
که ستون‌های شب عملیات ستون گردان نیست، ستون عشق است،
ستون دل‌های سوخته ایست که با خمیر مایه‌ی اشک و سوز به هم گره
خورده است. التماس دعای شهادت
برچسب‌ها: شهیدعلمدار, اسدالله ایل بیگی, شهدای غواص, مدافعان حرم
